Ugagabum-bum-yi-gaba-gum-dirili-gaga

Ο κ. Αριστοτέλης Παυλίδης εκλέγεται Βουλευτής Δωδεκανήσου εδώ και 30 χρόνια. Συγχαρητήρια στον λαό της Δωδεκανήσου για την επιλογή του.

Καμαρώστε:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Η’ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΒ’
ΣΥΝΟΔΟΣ Α’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΑ’

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

[...]

Το λόγο έχει ο κ. Αριστοτέλης Παυλίδης, Βουλευτής Δωδεκανήσου.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετέχω στις συζητήσεις επί του Προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου μας, επί πολλά χρόνια. Για τον εαυτό μου αυτό αποτελεί ειδική υποχρέωση και έχει πάρει πλέον τη μορφή της παράδοσης, προσωπική παράδοση. Και τούτο διότι εδώ μας δίδεται η ευκαιρία να συζητήσουμε τα οικογενειακά μας. Μπορεί κάποια εξ αυτών να ενοχλούν, είναι φυσική υπόθεση, μπορεί κάποια εξ αυτών να σκανδαλίζουν, είναι ακόμη φυσικότερη, βλέπετε ζούμε στην κοινωνία του σκανδαλισμού! Εκεί που δεν υπάρχει σκάνδαλο, σκανδαλίζεται ο κόσμος, αναλόγως πώς «σερβίρεις» το κάθε γεγονός. Αλλά τα περισσότερα εκ των συζητουμένων σήμερα θεμάτων είναι πράγματι υπόθεση δημοκρατίας την οποία ή την πιστεύεις ή δεν την πιστεύεις. Αν την πιστεύεις, πρέπει να κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου, για να λειτουργήσει αποδοτικά το Κοινοβούλιο. Και λειτουργήσει, υπό τας συγχρόνους συνθήκας.
Κυρία Πρόεδρε, κυρία Μπενάκη, μεγάλη τύχη να υπηρετείς εδώ στα κοινοβουλευτικά έδρανα πολλά χρόνια. Βεβαίως τελευταία αυτό φαίνεται σαν ενοχή. Κινδυνεύουμε να αισθανόμεθα οι παλαιοί Βουλευτές ένοχοι, επειδή ο λαός μας εμπιστεύεται επί πολλά χρόνια. Είναι λέει παλιός. Αυτό είναι κατηγορία, αλλά η κατηγορία στρέφεται προς εκείνους που μας κρατούν στο Κοινοβούλιο.

Εγώ, λοιπόν, ως παλαιός Βουλευτής έχω να σας πω, κύριοι συνάδελφοι, χωρίς να αισθάνομαι ένοχος, ίσα-ίσα υπερήφανος, με καμάρι, ως Βουλευτής Δωδεκανήσου, μέλος του Κοινοβουλίου, πρώτα Βουλευτής Δωδεκανήσου και μετέπειτα ανήκων εις κόμμα Νέα Δημοκρατία, ή εσείς σε άλλο κόμμα. Αυτό είναι το ορθόν και το καθιερωμένο. Έχω, λοιπόν, να σας ειπώ ότι δεν αναγνωρίζω το Κοινοβούλιό μας σήμερα! Ευκολίες, άνεση, κινήσεις που ούτε τις διανοούμεθα παλιότερα.
Οι κατά καιρούς Πρόεδροι, ο καθένας προσέθεσε κάτι στον άλλον. Ξεκινήσαμε –δεν τον είχα προλάβει- από τον αυστηρότατο Κωνσταντίνο Ευσταθίου Παπακωνσταντίνου. Ξέρετε τι έκανε εκείνος; Είχε λαιμοδέτη, γραβάτα. στο συρτάρι του. Και όταν συνάδελφος τόλμησε να μπει στο Κοινοβούλιο, άνευ γραβάτας, τότε είπε στον, τον θυμάστε τον Τσιώκα τον κλητήρα…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Μακαρίτης ήδη.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Μακαρίτης.
Είσθε και εσείς μεταξύ αυτών που πρέπει να αισθάνονται ενοχή, κύριε Πρόεδρε!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παλαιότερος υμών, κύριε Παυλίδη, εγώ, όπως ξέρετε.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Με διαλείμματα, κύριε συνάδελφε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Όντως.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Πάμε παρακάτω. Το αρχείο, αλλά κυρίως το ληξιαρχείο είναι μεγάλη υπόθεση και κυρίως εντός Κοινοβουλίου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Θυμάται και το δικό σας διάλειμμα το αρχείο.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Βραχύ, όμως! Ο Πρόεδρος, λοιπόν, παρέδιδε το λαιμοδέτη, εις τον κλητήρα τον Τσιώκα και του έλεγε: «Παραδώσατε το λαιμοδέτη εις τον αξιότιμο συνάδελφο, κύριον τάδε». Κατεγράφετο δε στα Πρακτικά αυτό! Αυτό ήτο αρκετό ώστε οι συνάδελφοι να εμφανίζονται στο Κοινοβούλιο καταλλήλως ενδεδυμένοι. Δεν λέγω ευπρεπώς. Ευπρεπώς είμεθα όλοι. Καταλλήλως! Και όχι όπως λέτε εσείς με στολή «για week end»! Θυμάμαι παλιούς Βουλευτάς εδώ, π.χ. τον κ. Αγγελούση, που είδα σήμερα και άλλους που ήρχοντο εδώ, το θυμάστε, κύριε Πρόεδρε και φορούσαν τα «καλά τους». Τι είναι αυτό; Απόδειξη σεβασμού στο Κοινοβούλιο.
Κατά καιρούς Πρόεδροι επέβαλαν διάφορα. Περίοδος Παπασπύρου. Θέμα: επιστρεφόμενο Χρήμα εκ του Προϋπολογισμού. Το παρασκήνιο διηγείται το τι έγινε μεταξύ των δύο αειμνήστων Καραμανλή- Παπασπύρου. Δεν περιγράφεται το τι έγινε όταν ο Παπασπύρου επέστρεψε πιστώσεις. «Ή δεν ξέρεις να διαχειρίζεσαι και σου περισσεύουν ή δεν ξέρεις να λογαριάζεις και μου ζητάς παραπάνω. Τι είναι αυτό να μου επιστρέφεις παράδες;» είπε εξαγριωμένος ο Καραμανλής. Όμως, ποια ήταν η κύρια σκέψη; Εντάξει. Ενεκρίθη ο προϋπολογισμός τάδε, κάντε οικονομίες, όμως!
Την ίδια τακτική ηκολούθησε και ο μακαρίτης ο Αλευράς. Η Βουλή είχε την τύχη -αν είναι τύχη, κρίνετέ το εσείς, εγώ το λέω τύχη- τρία γεροντοπαλίκαρα να γίνουν Πρόεδροι. Παπακωνσταντίνου, Παπασπύρου, Αλευράς. Ο Αλευράς στο τέλος τα χάλασε, παντρεύτηκε. Καλός Πρόεδρος, όμως!
Ήλθε μετά ο Θανάσης ο Τσαλδάρης. Κυρίως επί Τσαλδάρη ανάσανε το Κοινοβούλιο. Έκαμε τις πρώτες κινήσεις. Έκαμε το ρεστοράν και άλλες επεμβάσεις στο Κοινοβούλιο.
Ακολούθησε ο μακροβιότερος κατά την ελληνική ιστορία Πρόεδρος της Βουλής ο κ. Κακλαμάνης που τώρα απουσιάζει! Αλλά πρέπει να πω ότι έκαμε εξαιρετικές προσπάθειες για να αναδείξει διεθνώς το Κοινοβούλιο. Και εκείνη την προσπάθεια –είστε παρούσα, κυρία Μπενάκη- την τηρήσατε, την ακολουθήσατε, την ενισχύσατε και οφείλω πρώτα από όλα να σας ευχαριστήσω και μετά να πω συγχαρητήρια. Αναδείξατε την κοινοβουλευτική διπλωματία. Μεγάλη υπόθεση! [...]

Όμως, αυτές τις μέρες γίνεται αναδιάρθρωση των χώρων των ανηκόντων στο Κοινοβούλιο. Δεν είναι μόνο αυτό το κεντρικό ιστορικό κτήριο. Έχουμε και άλλους χώρους. Οι κατά καιρούς Πρόεδροι έκαναν διαχείριση, αγόρασαν κτήρια για τη Βουλή. Έτσι βλέπετε ότι έχουμε χώρους στη Βασιλίσσης Σοφίας ιδιόκτητους. Το νέο κτήριο επί της οδού Αμαλίας συνιστώ να το επισκεφθείτε. Μπορεί να υπάρχουν ορισμένες επιφυλάξεις για το στιλ που του εδόθη, αλλά είναι μνημείο! Κυρία Πρόεδρε, κυρία Μπενάκη, εκάματε εξαιρετική δουλειά καθ’ όσον αφορά στην ολοκλήρωση ενός κτηρίου που ηγοράσθη επί κ. Κακλαμάνη. Τώρα, ποιοι θα πάνε εκεί; Εγώ θα έβαζα τους Βουλευτές. Θα οργάνωνα ένα εξαιρετικό εστιατόριο για τους φιλοξενουμένους, να μην τους περιφέρουμε όταν έρχονται ως αξιωματούχοι πολιτικοί από ταβέρνα σε ταβέρνα. Όλα τα κοινοβούλια έχουν χώρους φιλοξενίας. Και θα υπεδείκνυα στο σημερινό Πρόεδρο κ. Σιούφα, που θέλω να τον συγχαρώ για την τελευταία του παρουσία στη Λισαβόνα ως Προεδρεύων της Ευρωμεσογειακής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης –προηγουμένως, κυρία Μπενάκη, είχατε πάει εσείς με εξαιρετική επιτυχία- και να του επισημάνω ότι εδώ στη γωνία των οδών Ακαδημίας και Κανάρη υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο ιστορικό κτήριο, το Μέγαρο Δεληγιώργη, από το οποίο κατά καιρούς πέρασαν διάφοροι, η Κινηματογραφική Λέσχη και άλλοι τινές, ακόμη και μια καφετέρια. Επί χρόνια πασχίζω να πείσω το Κοινοβούλιο με τον οποιοδήποτε τρόπο να το πάρει στην αγκαλιά του ή να του παραχωρηθεί κατά χρήση για αρκετά έτη και να γίνει η εστία των Βουλευτών μας, τέως και νυν.
Επίσης, πρέπει να προχωρήσει η προσπάθεια για την Παλαιά Βουλή. Τι θα πει ότι τη διαχειρίζεται μη κερδοσκοπικού χαρακτήρος οργάνωση; Η Παλαιά Βουλή είναι η ιστορία του Κοινοβουλίου μας. Να βρεθεί τρόπος, κύριε Προεδρεύοντα και παλαιέ συνάδελφε, να μπει στον κύκλο των κοινοβουλευτικών δραστηριοτήτων. Χθες παρακολούθησα εκεί μία εξαιρετική εκδήλωση. Και επειδή ανεφέρθη ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. σε ιστορικά γεγονότα, να αναφέρω ότι ήταν εκδήλωση που είχε σχέση με τη δίκη και την εκτέλεση των έξι. Οι έξι εξετελέσθησαν στο Γουδί σαν και σήμερα, χαράματα της 15ης Νοεμβρίου 1922. Απλή αναφορά για την ιστορία.
Πρώτον, λοιπόν, κοινοβουλευτική διπλωματία. Χώροι τώρα -και όχι μόνο το ρεστοράν που είπα- να δεχόμεθα ευπρεπώς ξένους. Σήμερα αναγκάσθηκα να ζητήσω φιλοξενία σε κάποιο δωματιάκι, για να δεχθούμε ξένο. Λάβετέ το υπ’ όψιν τώρα που γίνεται η αναδιάταξη.

[...]

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Παυλίδη, έχετε υπερβεί το χρόνο κατά δυόμισι λεπτά. Το χρονικό περιβάλλον δεν ευνοεί παρατάσεις.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Κύριε συνάδελφε, να μου δώσετε μισό λεπτό να σας πω μια ιστορία. Πήγε ο Κίμων Φράιερ, ο ελληνιστής, στον Καζαντζάκη στην Αντίπολη, για να τον βοηθήσει και να του πει τι εννοούσε με τις διάφορες λέξεις που χρησιμοποιούσε –γλωσσοπλάστης ο Καζαντζάκης- γιατί μετέφερε στην αγγλική την Οδύσσεια. Έμειναν επτά ώρες εκεί. Κουράστηκε ο Καζαντζάκης. Του λέει: «Ε, καλά σου είναι, Κίμων». Και απαντά ο Φράϊερ: «Νίκο, έχω θυσιάσει γι’ αυτήν την υπόθεση επτά χρόνια. Εσύ θυσιάζεις μόλις και μετά βίας επτά ώρες. Δεν είναι δίκαιο να μου δώσεις κάτι παραπάνω;» Κύριοι συνάδελφοι, εδώ πέρα έχω φάει κοντά τριάντα χρόνια. Δώστε μου κατιτίς. Δεν ζητώ να μου δώσετε αξίωμα. Δώστε μου το δικαίωμα να μιλήσω λίγο παραπάνω μια φορά το χρόνο.

Και τι θέλω να πω; Εξαιρετικές οι πρωτοβουλίες περί τα πολιτιστικά. Εκθέσεις, προσκλήσεις μαθητών να γνωρίσουν το Κοινοβούλιο. Θα κάνω μια πρόταση, την οποία υποθέτω ότι ασπάζονται και οι συνάδελφοί μου εκ της ιστορικής περιφερείας των Δωδεκανήσων. Φέτος γιορτάζουμε εξήντα χρόνια ελεύθερου βίου. Η πρώτη επίσημη πράξη είναι η πράξη της επανεντάξεως, του επαναπατρισμού της Δωδεκανήσου, που πέρασε από το Κοινοβούλιο. Πρόταση: Αν όχι κάτι ιδιαιτέρως μεγαλοπρεπές -διότι τα πενήντα χρόνια εορτάστηκαν με ειδικές εκδηλώσεις, με εκδόσεις και με άλλα- να οργανωθεί έκθεση έχουσα σχέση με το μέγα αυτό γεγονός. Είναι το μεγαλύτερο γεγονός μετά από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεγάλωσε η Ελλάδα. Να γίνει λοιπόν έκθεση εδώ για τα Δωδεκάνησα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Παυλίδη, σας παρακαλώ, να τελειώνετε.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Και τώρα θα πω κάτι που σας ενδιαφέρει όλους. Κοινοβουλευτική ιεραρχία! Όλα τα Κοινοβούλια ατύπως την έχουν καθιερώσει. Ο παλιός και ο καινούργιος. Επί Κακλαμάνη υπήρχαν στα έδρανά μας τα ονόματά μας διατεταγμένα κατά την κοινοβουλευτική τάξη. Δηλαδή, πόσα χρόνια έχεις; Κύριοι συνάδελφοι, για να φθάσω στη δεύτερη σειρά πίσω από δύο Πρωθυπουργούς έκανα είκοσι πέντε χρόνια. Όταν έρχονται τα σχολειά από την εκλογική μας περιφέρεια, έρχομαι και κάνω τον ξεναγό εδώ μέσα και τους λέω: «Είκοσι πέντε χρόνια. Στη ζωή σας θα παλεύετε επιμόνως, για να πάτε μπροστά, αλλά θέλει χρόνο.»
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Πρόεδρος της Βουλής κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ)
Κύριε Πρόεδρε, να επαναφέρετε την κοινοβουλευτική τάξη. Είναι προς το συμφέρον όλων μας για να μην θεωρείται ένοχος ο παλαιός. Κάτι ακούστηκε προηγουμένως για τους Βουλευτές που επιδιώκουν να επιμηκύνουν τη θητεία τους. Και πού είναι το αμάρτημα; Φιλοδοξία αρίστη να εκπροσωπείς λαόν. Αλλά, πώς; Με την ψήφο του λαού, όχι διορισμός. Με την ψήφο του λαού. Να το καθιερώσετε, κύριε Πρόεδρε, το της ιεραρχίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Αγαπητέ συνάδελφε, το κρατώ καλή σημείωση. Αλλά για να κάνουμε ένα πρώτο βήμα μαζί, κύριε Παυλίδη, να τηρήσουμε την τάξη του χρόνου.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Ναι. Και πριν τηρήσετε την τάξη του χρόνου, τηρήστε την τάξη στο πρωτόκολλο. Το νέο πρωτόκολλο, κύριοι συνάδελφοι, κατατάσσει τα μέλη του Κοινοβουλίου μετά από το νομάρχη, τον περιφερειάρχη και ούτε εγώ ξέρω ποιον άλλον. Παρακαλώ, Πρόεδρε, κύριε Σιούφα, άμεση επέμβαση. Τα μέλη του Κοινοβουλίου, είναι μέλη Κοινοβουλίου. Όχι ότι ανεβαίνει η αξία τους ανάλογα με το πότε καταθέτουν στέφανο, με ποία σειρά, αλλά ο κόσμος το ζητεί αυτό και εμείς εδώ εκφράζουμε τον κόσμο, τον κόσμο που ψηφίζει, τον κόσμο που δίνει εντολές. Αυτή την εντολή παρακαλώ θερμώς να λάβει υπ’ όψιν του το σημερινό Προεδρείο της Βουλής και εσείς προσωπικώς που σας εύχομαι να συνεχίσετε την καλή θητεία των προκατόχων σας.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

[...]

parliament.gr